ZAKON O SPREČAVANJU DISKRIMINACIJE OSOBA SA INVALIDITETOM

 – prečišćeni tekst –

 (“Službeni glasnik RS”, broj 33/2006 i 13/2016)

Prvi deo

OSNOVNE ODREDBE

Predmet Zakona

Član 1

Ovim zakonom uređuje se opšti režim zabrane diskriminacije po osnovu invalidnosti,

posebni slučajevi diskriminacije osoba sa invaliditetom, postupak zaštite osoba

izloženih diskriminaciji i mere koje se preduzimaju radi podsticanja ravnopravnosti i

socijalne uključenosti osoba sa invaliditetom.

Načela Zakona

Član 2

Ovaj zakon zasniva se na načelima:

1. zabrane diskriminacije osoba sa invaliditetom;
2. poštovanja ljudskih prava i dostojanstva osoba sa invaliditetom;
3. uključenosti osoba sa invaliditetom u sve sfere društvenog života na ravnopravnoj

osnovi;

4. uključenosti osoba sa invaliditetom u sve procese u kojima se odlučuje o njihovim

pravima i obavezama;

5. jednakih prava i obaveza.

Definicije pojmova

Član 3

U ovom zakonu:

1. izraz “osobe sa invaliditetom” označava osobe sa urođenom ili stečenom fizičkom,

senzornom, intelektualnom ili emocionalnom onesposobljenošću koje usled društvenih

ili drugih prepreka nemaju mogućnosti ili imaju ograničene mogućnosti da se uključe u

aktivnosti društva na istom nivou sa drugima, bez obzira na to da li mogu da ostvaruju

pomenute aktivnosti uz upotrebu tehničkih pomagala ili službi podrške;

2. izrazi “diskriminacija” i “diskriminatorsko postupanje” označavaju svako pravljenje

razlike ili nejednako postupanje, odnosno propuštanje (isključivanje, ograničavanje ili

davanje prvenstva) u odnosu na lica ili grupe, kao i na članove njihovih porodica, ili

njima bliska lica, na otvoren ili prikriven način, a koje se zasniva na invalidnosti ili

razlozima u vezi sa njom;

3. izraz “organ javne vlasti” označava državni organ, organ teritorijalne autonomije,

organ lokalne samouprave, organizaciju kojoj je povereno vršenje javnih ovlašćenja,

kao i pravno lice koje osniva ili finansira u celini, odnosno u pretežnom delu, Republika,

teritorijalna autonomija ili lokalna samouprava.

Obaveze organa javne vlasti

Član 4

Organi javne vlasti dužni su da osobama sa invaliditetom obezbede uživanje prava i

sloboda bez diskriminacije.

Opšta zabrana zloupotrebe prava

Član 5

Zabranjeno je vršenje prava utvrđenih ovim zakonom protivno cilju u kome su priznata

ili sa namerom da se povrede ili ograniče prava drugih ili da se izazovu ozbiljne

posledice po bezbednost zemlje, javni poredak i moral.

Drugi deo

OPŠTA ZABRANA DISKRIMINACIJE

Oblici diskriminacije

Član 6

(1) Oblici diskriminacije su neposredna i posredna diskriminacija, kao i povreda načela

jednakih prava i obaveza.

(2) Neposredna diskriminacija postoji ako se lica ili grupa (u daljem tekstu:

diskriminisani), u istoj ili sličnoj situaciji, bilo kojim aktom ili radnjom, stavljaju ili su

stavljeni u nepovoljniji položaj ili bi mogli biti stavljeni u nepovoljniji položaj zbog

njegove, odnosno njihove invalidnosti.

(3) Posredna diskriminacija postoji ako se diskriminisani, zbog njegove invalidnosti,

stavlja u nepovoljniji položaj donošenjem akta ili preduzimanjem radnje koja je prividno

zasnovana na načelu jednakosti i nediskriminacije, osim ako je taj akt ili radnja

opravdana zakonitim ciljem, a sredstva za postizanje tog cilja su primerena i nužna.

(4) Diskriminacija postoji i u slučaju:

1. ako se prema diskriminisanom postupa gore nego što se postupa ili bi se

postupalo prema drugome, isključivo ili uglavnom zbog toga što je

diskriminisani tražio, odnosno namerava da traži pravnu zaštitu od

diskriminacije ili zbog toga što je ponudio ili namerava da ponudi dokaze o

diskriminatorskom postupanju;

2. ako se prema diskriminisanom očigledno ponižavajuće postupa, isključivo ili

uglavnom zbog njegove invalidnosti.

(5) Diskriminacijom se smatra i pozivanje i navođenje na diskriminaciju i pomaganje u

diskriminatorskom postupanju.

Povreda načela jednakih prava i obaveza

Član 7

Povreda načela jednakih prava i obaveza postoji:

1. ako se diskriminisanom isključivo ili uglavnom zbog njegove invalidnosti

neopravdano uskraćuju prava i slobode, odnosno nameću obaveze, koje se u istoj ili

sličnoj situaciji ne uskraćuju ili ne nameću drugom licu ili grupi;

2. ako su cilj ili posledica preduzetih mera neopravdani;
3. ako ne postoji srazmera između preduzetih mera i cilja koji se ovim merama

ostvaruje.

Član 8

Ne smatraju se povredom načela jednakih prava i obaveza niti diskriminacijom:

1. odredbe zakona, propisa, kao ni odluke ili posebne mere donete u cilju poboljšanja

položaja osoba sa invaliditetom, članova njihovih porodica i udruženja osoba sa

invaliditetom, kojima se pruža posebna podrška, neophodna za uživanje i ostvarivanje

njihovih prava pod istim uslovima pod kojima ih uživaju i ostvaruju drugi;

2. donošenje, odnosno zadržavanje postojećih akata i mera čiji je cilj otklanjanje ili

popravljanje nepovoljnog položaja osoba sa invaliditetom kojima se pruža posebna

podrška.

Teški oblici diskriminacije

Član 9

Posebno je zabranjeno i kažnjivo:

1. izazivanje i podsticanje neravnopravnosti ili netrpeljivosti prema osobama sa

invaliditetom;

2. propagiranje ili smišljeno vršenje diskriminacije od strane organa javne vlasti u

postupku pred tim organom, putem javnih glasila, u političkom životu, prilikom pružanja

javnih usluga, u oblasti radnih odnosa, obrazovanja, kulture, sporta i sl.

Zabrana ispisivanja i isticanja diskriminatorskih poruka i simbola

Član 10

Zabranjeno je ispisivanje i isticanje na javnim mestima i širenje na drugi način poruka i

simbola kojima se poziva na diskriminatorsko postupanje prema osobama sa

invaliditetom.

Treći deo

POSEBNI SLUČAJEVI DISKRIMINACIJE

Diskriminacija u postupcima pred organom javne vlasti

Član 11

(1) Organ javne vlasti ne sme svojom radnjom ili propuštanjem vršiti diskriminaciju

osoba sa invaliditetom.

(2) Diskriminacija osoba sa invaliditetom od strane organa javne vlasti obuhvata:

1. uskraćivanje prava osobi sa invaliditetom, ako se ovo pravo u istim

okolnostima priznaje osobama bez invaliditeta;

2. postavljanje posebnih uslova za ostvarivanje prava osobi sa invaliditetom,

osim ako takve uslove ne opravdavaju razlozi opšte, lične i imovinske

bezbednosti, koje organ javne vlasti mora posebno naznačiti;

3. uskraćivanje prava u okviru diskrecionog ovlašćenja, ako je do uskraćivanja

došlo zbog invalidnosti podnosioca zahteva;

4. vođenje postupka ostvarivanja prava osoba sa invaliditetom na način koji

faktički onemogućuje ili znatno otežava ostvarenje prava.

(3) Posebno težak oblik diskriminacije zbog invalidnosti jeste uznemiravanje, vređanje i

omalovažavanje osoba sa invaliditetom od strane nosilaca javnih funkcija i lica

zaposlenih u organima javne vlasti u toku postupka ostvarivanja prava osoba sa

invaliditetom, zbog njene invalidnosti.

Diskriminacija u vezi sa udruženjima

Član 12

(1) Zabranjena je diskriminacija zbog invalidnosti u udruženjima.

(2) Diskriminacija zbog invalidnosti u udruženjima obuhvata:

1. odbijanje zahteva za učlanjenje u udruženje osobi sa invaliditetom zbog

njene invalidnosti;

2. postavljanje posebnih uslova za učlanjenje osoba sa invaliditetom u

udruženje;

3. uskraćivanje prava osobi sa invaliditetom da bira i bude birana u organe

upravljanja udruženja;

4. postavljanje posebnih uslova za izbor osoba sa invaliditetom u organe

upravljanja udruženja.

(3) Diskriminacijom zbog invalidnosti ne smatra se osnivanje ili delovanje udruženja

osoba sa invaliditetom i drugih oblika njihovog samoorganizovanja.

Diskriminacija u vezi sa pružanjem usluga i korišćenjem objekata i površina

Član 13

(1) Zabranjena je diskriminacija na osnovu invalidnosti u pogledu dostupnosti usluga i

pristupa objektima u javnoj upotrebi i javnim površinama.

(2) Pod uslugom, u smislu ovog zakona, smatra se svaka usluga koju, uz naknadu ili

bez nje, pravno ili fizičko lice pruža u okviru svoje delatnosti, odnosno trajnog

zanimanja.

(3) Pod objektima u javnoj upotrebi, u smislu ovog zakona, smatraju se: objekti u oblasti

obrazovanja, zdravstva, socijalne zaštite, kulture, sporta, turizma ili objekti koji se

koriste za zaštitu životne sredine, zaštitu od elementarnih nepogoda i slično.

(4) Pod javnim površinama, u smislu ovog zakona, smatraju se: parkovi, zelene

površine, trgovi, ulice, pešački prelazi i druge javne saobraćajnice i slično.

(5) Diskriminacija na osnovu invalidnosti u pogledu dostupnosti usluga naročito

obuhvata:

1. odbijanje pružanja usluga osobi sa invaliditetom, osim ako bi pružanje

usluge ugrozilo život ili zdravlje osobe sa invaliditetom ili drugog lica;

2. pružanje usluge osobi sa invaliditetom pod drugačijim i nepovoljnijim

uslovima od onih pod kojima se usluga pruža drugim korisnicima, osim ako

bi pružanje usluge pod redovnim uslovima ugrozilo život ili zdravlje osobe sa

invaliditetom ili drugog lica;

3. odbijanje da se izvrši tehnička adaptacija objekta neophodna da bi se

usluga pružila korisniku sa invaliditetom.

Član 14

Diskriminacijom u smislu člana 13. ovog zakona ne smatra se:

1. povećanje cene usluge srazmerno povećanim troškovima, neposredno proisteklim iz

pružanja usluge korisniku sa invaliditetom;

2. pružanje usluga vezanih za specifične potrebe nekih korisnika sa invaliditetom, ili za

specifičan način zadovoljavanja njihovih opštih potreba;

3. aktivnost vezana za otklanjanje postojećih i sprečavanje novih vidova diskriminacije

zbog invalidnosti.

Član 15

Posebno težak oblik diskriminacije zbog invalidnosti jeste uznemiravanje, vređanje i

omalovažavanje osoba sa invaliditetom – korisnika usluge zbog njene invalidnosti, kada

te radnje vrši lice koje neposredno pruža uslugu ili njemu nadređeno lice.

Član 16

(1) Vlasnik objekta u javnoj upotrebi, kao i javno preduzeće nadležno za održavanje

javnih površina, dužni su da obezbede pristup objektu u javnoj upotrebi, odnosno javnoj

površini svim osobama sa invaliditetom, bez obzira na vrstu i stepen njihove

invalidnosti.

(2) Obavezu iz stava 1. ovog člana ima i drugo lice na koje je preneto pravo korišćenja,

osim ako je sa vlasnikom, odnosno nadležnim organom ugovorilo drugačije.

(3) Vlasnik objekta u javnoj upotrebi dužan je da izvrši adaptaciju objekta u cilju

zadovoljavanja uslova za ispunjavanje obaveze iz stava 1. ovog člana.

(4) Organ nadležan za izdavanje upotrebne dozvole za objekte u javnoj upotrebi izdaće

ovu dozvolu ako je ispunjen uslov iz stava 1. ovog člana.

Diskriminacija u vezi sa zdravstvenim uslugama

Član 17

(1) Posebno težak slučaj diskriminacije zbog invalidnosti jeste svaka diskriminacija

osoba sa invaliditetom prilikom pružanja zdravstvenih usluga.

(2) Diskriminacijom osoba sa invaliditetom prilikom pružanja zdravstvenih usluga

smatra se:

1. odbijanje da se pruži zdravstvena usluga osobi sa invaliditetom zbog njene

invalidnosti;

2. postavljanje posebnih uslova za pružanje zdravstvenih usluga osobama sa

invaliditetom ako ti uslovi nisu opravdani medicinskim razlozima;

3. odbijanje postavljanja dijagnoze i uskraćivanje odgovarajućih informacija o

trenutnom zdravstvenom stanju, preduzetim ili nameravanim merama

lečenja i rehabilitacije osobi sa invaliditetom zbog njene invalidnosti;

4. svako uznemiravanje, vređanje ili omalovažavanje osobe sa invaliditetom u

toku boravka u zdravstvenoj ustanovi zbog njene invalidnosti.

Diskriminacija u vezi sa vaspitanjem i obrazovanjem

Član 18

(1) Zabranjena je diskriminacija zbog invalidnosti na svim nivoima vaspitanja i

obrazovanja.

(2) Diskriminacija iz stava 1. ovog člana obuhvata:

1. uskraćivanje prijema deteta predškolskog uzrasta, učenika, odnosno

studenta sa invaliditetom u vaspitnu odnosno obrazovnu ustanovu koja

odgovara njegovom prethodno stečenom znanju, odnosno obrazovnim

mogućnostima;

2. isključenje iz vaspitne, odnosno obrazovne ustanove koju već pohađa dete

predškolskog uzrasta, učenik, odnosno student sa invaliditetom iz razloga

vezanih za njegovu invalidnost;

3. postavljanje neinvalidnosti kao posebnog uslova za prijem u vaspitnu

odnosno obrazovnu ustanovu, uključujući podnošenje uverenja o

zdravstvenom stanju i prethodnu proveru psihofizičkih sposobnosti, osim ako

je taj uslov utvrđen u skladu sa propisima kojima se uređuje oblast

obrazovanja.

Član 19

Diskriminacijom u obrazovanju zbog invalidnosti ne smatra se:

1. provera posebnih sklonosti dece predškolskog uzrasta, učenika i studenata, odnosno

kandidata za upis u vaspitnu odnosno obrazovnu ustanovu prema određenom

nastavnom predmetu ili grupi predmeta, njihovih umetničkih sklonosti ili oblika posebne

darovitosti;

2. organizacija posebnih oblika nastave, odnosno vaspitanja za učenike, odnosno decu

predškolskog uzrasta, koji zbog nedovoljnih intelektualnih sposobnosti ne mogu da

prate redovne nastavne sadržaje, kao i upućivanje učenika, odnosno dece

predškolskog uzrasta u te oblike nastave, odnosno vaspitanja, ako se upisivanje vrši na

osnovu akta nadležnog organa kojim je utvrđena potreba za takvim oblikom

obrazovanja učenika, odnosno deteta predškolskog uzrasta.

Član 20

Posebno težak oblik diskriminacije zbog invalidnosti jeste uznemiravanje, vređanje i

omalovažavanje invalidnog deteta predškolskog uzrasta, učenika, odnosno studenta

zbog njegove invalidnosti, kada te radnje vrši vaspitač, nastavnik ili drugo lice

zaposleno u vaspitnoj, odnosno obrazovnoj ustanovi.

Diskriminacija u vezi sa zapošljavanjem i radnim odnosom

Član 21

(1) Zabranjeno je vršiti diskriminaciju zbog invalidnosti u zapošljavanju i ostvarivanju

prava iz radnog odnosa prema:

1. osobi sa invaliditetom koja traži zaposlenje;
2. pratiocu osobe sa invaliditetom koji traži zaposlenje;
3. zaposlenoj osobi sa invaliditetom;
4. zaposlenom pratiocu osobe sa invaliditetom.

(2) Pod osobom koja traži zaposlenje, u smislu ovog zakona, smatra se osoba uredno

prijavljena službi nadležnoj za zapošljavanje u skladu sa zakonom kojim se uređuje

zapošljavanje.

(3) Pod pratiocem osobe sa invaliditetom, u smislu ovog zakona, smatra se svako lice,

bez obzira na srodstvo, koje živi u zajedničkom domaćinstvu sa osobom sa

invaliditetom i trajno joj pomaže u zadovoljavanju svakodnevnih životnih potreba bez

novčane ili druge materijalne naknade.

Član 22

Diskriminacijom zbog invalidnosti u zapošljavanju smatra se:

1. neprimanje u radni odnos osobe sa invaliditetom ili pratioca osobe sa invaliditetom

zbog invalidnosti, odnosno zbog svojstva pratioca osobe sa invaliditetom;

2. postavljanje posebnih zdravstvenih uslova za prijem u radni odnos osobe sa

invaliditetom, osim ako su posebni zdravstveni uslovi za obavljanje određenih poslova

utvrđeni u skladu sa zakonom;

3. prethodna provera psihofizičkih sposobnosti koje nisu u neposrednoj vezi sa

poslovima za koje se zasniva radni odnos;

4. odbijanje da se izvrši tehnička adaptacija radnog mesta koja omogućuje efikasan rad

osobe sa invaliditetom, ako troškovi adaptacije ne padaju na teret poslodavca ili nisu

nesrazmerni u odnosu na dobit koju poslodavac ostvaruje zapošljavanjem osobe sa

invaliditetom.

Član 23

Diskriminacijom zbog invalidnosti u zapošljavanju ne smatra se:

1. izbor kandidata bez invaliditeta koji je pokazao najbolji rezultat na prethodnoj proveri

psihofizičkih sposobnosti neposredno vezanih za zahteve radnog mesta;

2. preduzimanje podsticajnih mera za brže zapošljavanje osoba sa invaliditetom u

skladu sa zakonom kojim se uređuje zapošljavanje osoba sa invaliditetom.

Član 24

Diskriminacijom zbog invalidnosti u ostvarivanju prava iz radnog odnosa smatra se:

1. određivanje manje zarade zbog invalidnosti zaposlenog, nezavisno od radnog

učinka;

2. postavljanje posebnih uslova rada zaposlenom sa invaliditetom, ako ti uslovi

neposredno ne proističu iz zahteva radnog mesta;

3. postavljanje posebnih uslova zaposlenom sa invaliditetom za korišćenje drugih prava

iz radnog odnosa koja pripadaju svakom zaposlenom.

Član 25

Diskriminacijom zbog invalidnosti u ostvarivanju prava iz radnog odnosa ne smatra se

nagrađivanje zaposlenog prema radnom učinku.

Član 26

Posebno težak oblik diskriminacije zbog invalidnosti jeste uznemiravanje, vređanje i

omalovažavanje zaposlenog sa invaliditetom od strane poslodavca, odnosno

neposredno nadređenog lica u radnom procesu, zbog njegove invalidnosti.

Diskriminacija u vezi sa prevozom

Član 27

(1) Zabranjeno je vršiti diskriminaciju zbog invalidnosti u prevozu u svim granama

saobraćaja.

(2) Diskriminacijom iz stava 1. ovog člana smatra se:

1. odbijanje da se preveze putnik sa invaliditetom;
2. odbijanje posade prevoznog sredstva da pruži fizičku pomoć putniku sa

invaliditetom ako bez takve pomoći putnik sa invaliditetom ne može da koristi

prevozničku uslugu i ako se pružanjem pomoći ne ugrožava bezbednost

saobraćaja;

3. utvrđivanje nepovoljnijih uslova prevoza za putnike sa invaliditetom,

naročito uslova plaćanja, osim u meri u kojoj su ti uslovi opravdani tehničkim

zahtevima ili neophodnim povećanim troškovima prevoza putnika sa

invaliditetom.

Član 28

Diskriminacijom zbog invalidnosti u prevozu ne smatra se:

1. organizovanje prevoza putnika sa invaliditetom prevoznim sredstvima prilagođenim

potrebama tih putnika;

2. organizovanje prevoza putnika sa invaliditetom uz povlastice za prevoz tih putnika.

Član 29

Posebno težak oblik diskriminacije zbog invalidnosti predstavlja uznemiravanje,

vređanje i omalovažavanje putnika sa invaliditetom u toku putovanja od strane posade

prevoznog sredstva, zbog njegove invalidnosti.

Diskriminacija u vezi sa bračnim i porodičnim odnosima

Član 30

(1) Zabranjena je svaka diskriminacija u ostvarivanju prava iz bračnih i porodičnih

odnosa zbog invalidnosti.

(2) Diskriminacijom iz stava 1. ovog člana smatra se:

1. uskraćivanje prava na brak osobama sa invaliditetom;
2. postavljanje posebnih uslova za sklapanje braka osoba sa invaliditetom;
3. postavljanje posebnih uslova osobama sa invaliditetom za vršenje

roditeljskog prava.

(3) Diskriminacijom u vezi sa bračnim i porodičnim odnosima zbog invalidnosti ne

smatra se uskraćivanje ili ograničavanje prava koje je u skladu sa zakonom kojim se

uređuju bračni i porodični odnosi.

Diskriminacija udruženja osoba sa invaliditetom

Član 31

Zabranjen je svaki oblik diskriminacije udruženja osoba sa invaliditetom.

Četvrti deo

MERE ZA PODSTICANJE RAVNOPRAVNOSTI OSOBA SA INVALIDITETOM

Mere za podsticanje osnivanja službi podrške za osobe sa invaliditetom

Član 32

Jedinice lokalne samouprave dužne su da podstiču osnivanje službi podrške za osobe

sa invaliditetom, radi povećavanja nivoa samostalnosti osoba sa invaliditetom u

svakodnevnom životu i radi ostvarivanja njihovih prava.

Mere za stvaranje pristupačnog okruženja

Član 33

Jedinice lokalne samouprave dužne su da preduzmu mere s ciljem da se fizička

sredina, zgrade, javne površine i prevoz učine pristupačnim osobama sa invaliditetom.

Mere za obezbeđivanje ravnopravnosti pred organima javne vlasti

Član 34

Organi javne vlasti dužni su da preduzmu mere za obezbeđenje ravnopravnosti osoba

sa invaliditetom u postupcima pred tim organima.

Organi javne vlasti dužni su da u postupcima pred tim organima, pored potpisivanja

isprava na način uređen posebnim propisom, osobi sa invaliditetom koja ima trajne

posledice telesnog ili senzornog oštećenja ili bolesti omoguće potpisivanje isprava uz

pomoć pečata koji sadrži podatke o ličnom identitetu ili uz pomoć pečata sa

ugraviranim potpisom.

Isprave koje predstavljaju formu ugovora ili nekog drugog pravnog posla ne mogu se

potpisivati u skladu sa stavom 2. ovog člana, već u skladu sa propisima koji uređuju

overu potpisa i potvrđivanje isprave.

Član 34a

Pravna i fizička lica iz člana 13. ovog zakona dužna su da osobi sa invaliditetom koja

ima trajne posledice telesnog ili senzornog oštećenja ili bolesti omoguće korišćenje

usluga potpisivanjem, kada je to potrebno, uz pomoć pečata koji sadrži podatke o

ličnom identitetu ili uz pomoć pečata sa ugraviranim potpisom.

Mere za obezbeđivanje pristupa informacijama

Član 35

Organi državne uprave, teritorijalne autonomije i lokalne samouprave nadležni za

poslove kulture i medija dužni su da preduzmu mere, s ciljem da se osobama sa

invaliditetom učine pristupačnim informacije i komunikacije putem upotrebe

odgovarajućih tehnologija.

Merom iz stava 1. ovog člana smatra se naročito dnevno saopštavanje informacija

namenjenih i osobama sa invaliditetom odgovarajućom tehnologijom simultanog

pisanog teksta.

Mere za obezbeđivanje ravnopravnosti u oblasti vaspitanja i obrazovanja

Član 36

Organi državne uprave, teritorijalne autonomije i lokalne samouprave nadležni za

poslove vaspitanja i obrazovanja dužni su da preduzmu mere, s ciljem da vaspitanje i

obrazovanje osoba sa invaliditetom postane integralni deo opšteg sistema vaspitanja i

obrazovanja.

Mere za obezbeđivanje učešća u kulturnom, sportskom i verskom životu

zajednice

Član 37

Jedinice lokalne samouprave dužne su da preduzmu mere radi obezbeđivanja

ravnopravnog učešća osoba sa invaliditetom u kulturnom, sportskom i verskom životu

zajednice.

Aktivnosti usmerene ka stvaranju jednakih mogućnosti

Član 38

Svi organi državne uprave, teritorijalne autonomije i lokalne samouprave dužni su da

preduzimaju aktivnosti s ciljem stvaranja jednakih mogućnosti za osobe sa invaliditetom

i da u tim aktivnostima obezbede učešće osoba sa invaliditetom i njihovih udruženja.

Peti deo

POSTUPAK U SPORU ZA ZAŠTITU OD DISKRIMINACIJE ZBOG INVALIDNOSTI

Sadržina ovog dela zakona

Član 39

Odredbama ovog dela zakona uređuje se posebni parnični postupak za zaštitu od

diskriminacije zbog invalidnosti.

Primena zakona kojim se uređuje parnični postupak

Član 40

Na postupak suda koji je u vezi sa zaštitom od diskriminacije zbog invalidnosti

primenjuju se odredbe zakona kojim se uređuje parnični postupak, ako ovim zakonom

nije drugačije određeno.

Mesna nadležnost

Član 41

U sporu za zaštitu od diskriminacije zbog invalidnosti mesno je nadležan, pored suda

opšte mesne nadležnosti, i sud na čijem području ima prebivalište, odnosno boravište

osoba sa invaliditetom prema kojoj je diskriminacija izvršena.

Pokretanje postupka

Član 42

(1) Postupak u sporu za zaštitu od diskriminacije zbog invalidnosti pokreće se tužbom.

(2) Tužbu za zaštitu od diskriminacije zbog invalidnosti mogu podneti osoba sa

invaliditetom prema kojoj je diskriminacija izvršena i njen zakonski zastupnik.

(3) Tužbu za zaštitu od diskriminacije može podneti i pratilac osobe sa invaliditetom u

slučaju da je prema njemu izvršena diskriminacija u smislu čl. 21. i 22. ovog zakona.

Tužbe

Član 43

Tužbom iz člana 42. ovog zakona može se tražiti:

1. zabrana izvršenja radnje od koje preti diskriminacija, zabrana daljeg vršenja radnje

diskriminacije, odnosno zabrana ponavljanja radnje diskriminacije;

2. izvršenje radnje radi uklanjanja posledica diskriminatorskog postupanja;
3. utvrđenje da je tuženi prema tužiocu diskriminatorski postupao;
4. naknada materijalne i nematerijalne štete.

Revizija

Član 44

U sporu za zaštitu od diskriminacije zbog invalidnosti revizija je uvek dozvoljena.

Privremena mera

Član 45

(1) Osoba iz člana 42. st. 2. i 3. ovog zakona može uz tužbu za zaštitu od diskriminacije

zbog invalidnosti, u toku sudskog postupka, kao i po okončanju sudskog postupka, sve

dok izvršenje ne bude sprovedeno, zahtevati da sud privremenom merom zabrani

diskriminatorsko postupanje da bi se otklonila opasnost od nasilja ili veća

nenadoknadiva šteta.

(2) U predlogu za izdavanje privremene mere predlagač mora učiniti verovatnim da je

mera potrebna da bi se otklonila opasnost od nasilja zbog diskriminatorskog

postupanja, sprečila upotreba sile ili nastanak nenadoknadive štete.

(3) O predlogu za izdavanje privremene mere sud je dužan da odluči u roku od 48 sati

od dana kada je predlog primljen u sudu.

Šesti deo

KAZNENE ODREDBE

Član 46

Novčanom kaznom od 10.000 do 100.000 dinara kazniće se za prekršaj udruženje ako:

1. odbije osobi sa invaliditetom zahtev za učlanjenje u udruženje zbog njene

invalidnosti (član 12. stav 2. tačka 1);

2. postavi posebne uslove za učlanjenje osobi sa invaliditetom u udruženje (član 12.

stav 2. tačka 2);

3. uskrati prava učlanjenoj osobi sa invaliditetom da bira i bude birana u organe

upravljanja udruženja, odnosno postavi posebne uslove za izbor osobe sa invaliditetom

u organe upravljanja udruženja (član 12. stav 2. tač. 3. i 4).

Novčanom kaznom od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj iz stava 1. ovog

člana i odgovorno lice u udruženju.

Član 47

Novčanom kaznom od 10.000 do 100.000 dinara kazniće se za prekršaj pravno lice

ako:

1. odbije da pruži uslugu osobi sa invaliditetom, osim ako bi pružanje usluge ugrozilo

život ili zdravlje osobe sa invaliditetom ili drugog lica (član 13. stav 5. tačka 1);

2. pruži uslugu osobi sa invaliditetom pod nepovoljnijim uslovima od onih pod kojima se

usluga pruža drugim korisnicima, osim ako bi pružanje usluge pod redovnim uslovima

ugrozilo život ili zdravlje osobe sa invaliditetom ili drugog lica (član 13. stav 5. tačka 2).

Novčanom kaznom od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj iz stava 1. ovog

člana i odgovorno lice u pravnom licu.

Novčanom kaznom od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj iz stava 1. ovog

člana fizičko lice.

Član 48

Novčanom kaznom od 10.000 do 100.000 dinara kazniće se za prekršaj pravno lice ako

postavlja posebne uslove za pružanje zdravstvenih usluga osobama sa invaliditetom u

slučajevima kada ti uslovi nisu opravdani medicinskim razlozima (član 17. stav 2. tačka

2).

Novčanom kaznom od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj iz stava 1. ovog

člana i odgovorno lice u pravnom licu.

Član 49

Novčanom kaznom od 10.000 do 100.000 dinara kazniće se za prekršaj pravno lice

ako:

1. uskrati prijem detetu predškolskog uzrasta, učeniku odnosno studentu sa

invaliditetom u vaspitnu, odnosno obrazovnu ustanovu koja odgovara njegovom

prethodno stečenom znanju, odnosno obrazovnim mogućnostima (član 18. stav 2.

tačka 1);

2. isključi iz vaspitne, odnosno obrazovne ustanove koju pohađa dete predškolskog

uzrasta, učenika odnosno studenta sa invaliditetom iz razloga vezanih za njegovu

invalidnost (član 18. stav 2. tačka 2).

Novčanom kaznom od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj iz stava 1. ovog

člana i odgovorno lice u pravnom licu.

Član 50

Novčanom kaznom od 10.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj nastavnik,

vaspitač ili drugo lice zaposleno u obrazovnoj, odnosno vaspitnoj ustanovi koje stalno ili

učestano uznemirava, vređa i omalovažava učenika, studenta odnosno dete

predškolskog uzrasta zbog njegove invalidnosti (član 20).

Član 51

Novčanom kaznom od 25.000 do 500.000 dinara kazniće se za prekršaj pravno lice –

prevoznik ako odbije da preveze osobu sa invaliditetom (član 27. stav 2. tačka 1).

Novčanom kaznom od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj iz stava 1. ovog

člana i odgovorno lice u pravnom licu.

Novčanom kaznom od 10.000 do 250.000 dinara kazniće se za prekršaj iz stava 1.

ovog člana preduzetnik.

Novčanom kaznom od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj iz stava 1. ovog

člana vozno osoblje.

Član 52

Novčanom kaznom od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj vozno osoblje

koje stalno ili učestano uznemirava, vređa i omalovažava putnika sa invaliditetom u

toku putovanja zbog njegove invalidnosti (član 29).

Član 52a

Novčanom kaznom od 10.000 do 100.000 dinara kazniće se za prekršaj pravno lice ako

odbije da omogući korišćenje usluga potpisivanjem uz pomoć pečata koji sadrži

podatke o ličnom identitetu ili uz pomoć pečata sa ugraviranim potpisom osobi sa

invaliditetom koja ima trajne posledice telesnog ili senzornog oštećenja ili bolesti (član

34a).

Novčanom kaznom od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj iz stava 1. ovog

člana i odgovorno lice u pravnom licu.

Novčanom kaznom od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj iz stava 1. ovog

člana fizičko lice.

Sedmi deo

ZAVRŠNA ODREDBA

Stupanje zakona na snagu

Član 53

Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u “Službenom glasniku

Republike Srbije”, a odredbe čl. 32. i 33. primenjivaće se od 1. januara 2007. godine.

Samostalni član Zakona o dopunama

Zakona o sprečavanju diskriminacije osoba sa invaliditetom

(“Sl. glasnik RS”, br. 13/2016)

Član 4

Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u “Službenom glasniku

Republike Srbije”.